Sosyal bilimlerde herhangi bir disiplini belli kurallar ve ilkeler çerçevesinde tanımlamazsanız aslında o disiplinin bir alan olmadığını anlatmış olursunuz. Örneğin “Felsefe her şeydir” dediğinizde aslında felsefe hiçbir şey değildir demiş olursunuz. ‘İyi’ gibi bir kavramla bir siyaseti tanımlamak aslında siyasetsizlik olarak kabul edilebilir. Zaten 1950’den bugüne sağın liberal, milliyetçi, muhafazakar, İslamcı bütün versiyonları iktidar oldu. Sağın bu uzun hakimiyeti boyunca ülkenin hiçbir sorunu çözülmedi; dahası çok daha kronikleşti. Meral Akşener’in yaptığı açılış konuşması ve söylemlerine baktığınızda ortalama vatandaşın şikayetlerinden yola çıkılarak oluşturulmuş bir programla karşı karşıya kalırsınız. Dolayısıyla İyi Parti’nin kendisinin emeği, çabası ve örgütlenmesi ile bir yere gelmesi olası değildir. İyi Parti kitleleri heyecanlandıran bir kadro ve söyleme sahip bulunmamaktadır. Bir siyasal hareket olmadığı için konjonktürel bir sağ yapılanma olarak görülebilir. Türkiye’de sağ siyaset pratiğinde, iktidardaki sağ parti çözülmeye başladığında hemen yeni bir sağ parti devreye sokulur. AKP’nin hem ülkeyi sürüklediği kriz hem de kendi içinde yaşadığı kriz düzen açısından yeni bir partiyi zorunlu kılmaktadır. İyi Parti bir restorasyon partisidir ve AKP’nin sahneden çekilmesi ile sahne alacak bir partidir. O nedenle İyi Parti AKP’deki kırılma anını bekleyecektir. İyi Parti’nin kurulmasıyla kimi çevrelerde AKP’yi böleceği yönünde bir beklenti oluşmuştur. Bugünün koşullarında bu beklenti gerçekçi değildir. Ancak İyi Parti’nin söylem ve hareket tarzına bakıldığında daha çok CHP kitlesini hedeflediği görülmektedir. CHP, AKP’li yıllarda kendisine oy verenleri sol bir politik konumlanış içinde kimliksel bir yeniden tasarımlama/inşa etme/sol çerçevede örgütleme çabasına girmedi. O yüzden kendisine gelen merkez sağ oylar hep emanet olarak kaldı. Dolayısıyla İyi Parti’nin mevcut haliyle CHP’den önemli bir seçmen kitlesi koparacağı söylenebilir. CHP’nin merkez sağdan kimi aktörleri partisine katması ve merkez sağ yelpazedeymiş gibi siyaset yapması sağın hegemonyasına kan taşımıştır. Artık bu noktadan sonra sağdaki bütün alanlar dolduğuna göre CHP çok büyük bir sol politika/eylem/örgütlülük/kadro üretme süreci içine girmek durumundadır. Meral Akşener’in partisi büyüdüğünde sağ büyümüş olacaktır. Sağın hiçbir versiyonu bu ülke için kurtuluş olmadığına göre Akşener’in partisi de kurtuluş olmayacaktır. İktidara gelen her sağ parti ülkenin geleceğinden, zamanından, birikimlerinden yemiştir. O nedenle “halkımız sağcı ve muhafazakar” sosyolojik ön kabulü acilen terk edilmesi gereken bir ezberdir. Bu ülke, tarihinin en zor koşullarında insanlığın en büyük devrimlerinden olan Cumhuriyeti gerçekleştirmiştir. Demek ki mesele devrimci olabilmekte ve gelecek hayalini sağlam, tutarlı bir biçimde kitlelere anlatabilmektir. Bu anlatıldığında iktidar kaçınılmaz olacaktır. Zaten bugün ülkenin sol bir muhalefete değil sol bir iktidara ihtiyacı bulunmaktadır. Bugün için solun temel parametreleri tartışmalı olsa da tarihten güncelliğe değerini kaybetmemiş çok önemli değerler, ilkeler, kazanımlar söz konusudur. Buradan yola devam etmek ve solu güçlendirmek gerekmektedir. CHP için merkez sağın kapısı kapanmıştır. İyi Parti başta olmak üzere bütün sağ partilere karşı açık, net bir muhalefet ortaya konulmalıdır. Bir parti, başka bir parti ya da hareketi kendisi için bir imkan olarak göremez. O zaman iddiasından vazgeçmiş olacaktır. CHP şimdi "ortanın solu"ndan daha solda bir politik tanıma ve konumlanışa ihtiyaç duymaktadır. CHP kendisini yeniden tarihi inşa edecek bir politik hatta sabitlemelidir. Yoksa DP’den başlayarak AKP’ye uzanan sağ iktidar istikrarı İyi Parti ile devam edecek. Bu da sola hiçbir “İyi”lik kazandırmayacak.