Bir süredir görüşülmekte olan AKP-MHP ittifakı Cumhurbaşkanı Erdoğan ve MHP lideri Devlet Bahçeli’nin son görüşmesiyle sonuçlandı ve AKP-MHP’nin fiili ittifakı resmi bir niteliğe kavuşmuş oldu. Peki bu ittifak nasıl okunmalı? Öncelikle AKP artık tek başına seçimi kazanamayacağını görmüştür. AKP ve MHP bu ittifak ile siyasal ömürlerini uzatmak için zorunlu olarak bir araya gelmiştir. Bu ittifak uzun süreli bir politik yapılanma değil; AKP ve Devlet Bahçeli’nin zorunlu ve kısa dönemli birlikteliğidir. Ancak istenen sonucu her iki taraf için de sağlamaktan uzaktır. Daha fazla milliyetçi, daha fazla kutuplaştırıcı, daha fazla ötekileştirici bir söylem ve süreç ortaya çıkaracaktır. Bu süreçte tümüyle ağır bir milliyetçi konseptle sürdürülecek “yerli ve milli” teması her gün daha fazla işlenecek ve bu ittifaka katılmayanlar “gayrı millikten hainliğe” varan bir "yelpaze"de konumlandırılmaya çalışılacaktır. Bu durum kutuplaşmayı arttıracak ve toplumsal-siyasal yarılmanın bu denli ağırlaştığı bir atmosferde çözülme üretme potansiyeli taşıyacaktır. Elbette ki bu ittifak Kürtlere karşı değildir; ama siyasal İslamcıların en büyük kitlesel güçlerinden olan Kürtler bu ittifak ile AKP’den kopma süreci içine girmiştir ve bu uzaklaşma devam edecektir. AKP’nin bu tercihi siyasal alanda bir kırılma yaratacaktır. Çünkü bu ittifak bir seçim ittifakı olmaktan çok siyasal bir birlikteliğe denk düşmektedir. Kısa süreli olsa da Kürtlerin buna teveccüh göstermesi mümkün görünmemektedir. Bir dönem solun siyasetsizliği salt ittifaklarla giderilmeye çalışıldı. Her birleşme ve ittifak daha hızlı küçülmeye neden oldu. Bugün AKP ve MHP aynı durumdadır. Bu birliktelik iki tarafa da katkı sunmayacaktır. Zira iki tarafın da ülkenin temel sorunlarına yaklaşımı bellidir ve bu yaklaşımla sorunların çözülmeyeceği görülmüştür. AKP ve MHP’nin ülkenin ulusal ve uluslararası alandaki sorunlarına dönük bir programı ve projeksiyonu yoktur. Eğer bir ‘eski Türkiye’den söz edilecekse; bu kavram seti en çok bu ittifak için kullanılabilir. Eski Türkiye aklının ağırlaştırdığı sorunlardan Türkiye’yi kurtarmak için kurulduğunu ifade eden AKP, bunu başaramadığını bu ittifakla ortaya koymuş; milliyetçi-muhafazakar paranteze dönmüştür. Burada en çok kaybeden AKP olacaktır. Dünya ile bütünleşme hayali kuran muhafazakar üst ve orta sınıflar bu ittifaka ontolojik olarak tepki verecektir. Zira böylesi bir siyaset içe kapanmacıdır, daraltıcıdır ve korunmacıdır. Bu büyümeyi, kalkınmayı hedefleyen sınıflar için tercih edilen bir siyaset değildir. AKP ve MHP bu ittifakla CHP'ye çok yoğun bir biçimde saldıracaktır. CHP kendisinin ‘milli olduğu’nu ispatlama siyaseti yaparsa kaybedecektir. CHP’nin her defasında bu ülkenin kurucu partisi, kurucu iradesi olduğunu vurgulaması ve bunun üzerinden yeni bir söylem üretmesi gerekmektedir. Bu ittifak CHP için bir şanstır. CHP kamplaşmanın tarafı haline gelmekten kaçınmalı, geniş kesimleri kapsayacak bir siyasal söylemi üretmelidir. Hem dünyaya hem de iç kamuoyuna güçlü ve kapsayıcı mesajlar vermelidir. 16 Nisan referandumunda “ülke koalisyonlardan çok çekti” propagandası ve tezi çöken AKP’nin MHP ile ittifakı, ne kadar zor durumda olduğunu göstermektedir. Yıpranan, sorun üreten bir siyasal parti olarak AKP’nin bu tercihi politik bir dönüşüm sağlayamayacaktır. AKP 2002’de iktidara geldiği koşulları kendi eliyle yaratmıştır. Bu aynı zamanda yeni bir iktidara zemin hazırlamak anlamını taşımaktadır. Türkiye’de ittifaklara bakıldığında iki taraf için de istenilen sonucu vermediği görülmüştür. İster aynı görüşten olsun; ister farklı görüşten olsun ittifak ve koalisyonlar iki tarafın da siyasi ömrünü azaltmıştır. Tarih tekerrür edecek mi hep birlikte göreceğiz...