Çok uzun süre boyunca CHP, Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından Sivas’ın ötesine geçememekle suçlanmış; Kürt siyaseti nezdinde de bölgeye yabancı olmakla itham etmişti. 2002 seçimlerinde bölgenin birçok ilinde HDP’nin selefi olan DEHAP’ın o gün baraj altında kalmasıyla birlikte CHP vekil çıkarmıştı. Urfa’da 3, Ağrı, Diyarbakır, Mardin, Tunceli’de 2, Hakkari, Iğdır, Muş Batman, Siirt’te 1 vekil çıkaran CHP; 2007 seçimlerinde daha önce vekil çıkardığı bu illerin hiçbirinden tek vekil çıkaramadı. Tunceli’den bağımsız seçilen Kamer Genç sonradan CHP’ye katılmıştı. AK Parti’nin açılım dönemlerinin rüzgarı ve 367 krizinin mağduriyetini arkasına aldığı; bölgenin en güçlü siyasal partisi olduğu bu dönemde merkez sağın önceki aktörleri dahi CHP’nin önünde bir seçim başarısı yakalamıştı. O dönem yaşam tarzı ve klikler üzerinden siyaset yapma hatasına sıkça düşen CHP’nin, o günden bugüne zaman zaman yavaşlayan bir trende girse de ekonomi, reform, demokrasi gibi parametreler üzerinden yeni seçmen kitlelerine temas etme çabasında olduğu görünüyor. Özellikle 2010’da göreve gelen Kemal Kılıçdaroğlu’nun CHP’yi farklı kitlelerle buluşturma çabası onu partisinin bazı kurmaylarıyla karşı karşıya getirdi. Kılıçdaroğlu’nun  Kürtlerle ilişkilerini yeniden düzenleme arzusunun işareti olarak Sezgin Tanrıkulu’nu; muhafazakârla aradaki buzları eritme niyetinin göstergesi olarak Mehmet Bekaroğlu’nu CHP’ye davet etmesi gibi sembolik bazı adımları uzun süre oya dönüşmeyen faydasız çaba olarak görünmüş olsa da; bu tercihler, 2018’den bu yana artık bir sayısal başarıya da tahvil etmiş olduğu görülüyor. YÜZDE 2.7’DEN YÜZDE 7.4’E 2018 Genel Seçimlerinde CHP’nin Diyarbakır, Mardin, Urfa ve Van gibi bölge büyükşehirlerinde yüzde 2,7 olan oyunun bugün Rawest Araştırma olarak yaptığımız araştırmada yüzde 7,4 civarında görünüyor olması CHP’nin kısa zamanda aldığı yolun önemli göstergesi. Hele ki bölgenin domine edici iki güçlü partisi olan HDP ve AK Parti’nin oy kaybettiği bu dönemde kurulan DEVA ve Gelecek Partileri’nin de CHP’nin gerisinde seyrediyor olması da şaşırtıcı bir durum olarak kabul edilebilir. Kuşkusuz bu durumun, CHP’nin İstanbul, Ankara gibi büyükşehirleri Cumhur İttifakı’na karşı kazanmasıyla elde ettiği prestijle çok alakası var. Uzun zaman sonra seçmenin CHP’yi, seçimleri kazanabilecek bir aktör olarak görmesinin olumlu etkisi, CHP’nin ülke yönetemeyeceğine dair seçmendeki yaygın inanışı yerel yönetimlerde göstereceği başarılarla değiştirmesi mümkün. CHP’nin yerel yönetimlerde elde edeceği başarı merkezdeki bir büyük değişim öncüsü olabilir. Bölge seçmeninde parti hakkında var olan soru işaretlerini giderecek adımları atması durumunda; önce reformcu karakteriyle güven vermeye başlayan, sonra kazanan aktör görüntüsüyle itibar kazanan CHP’nin yeni dönemde oyun kurucu/yöneten bir aktör olarak umut olması Kürt seçmelerinin oylarını da açık biçimde etkileyecektir.