AKP hep kendisini alternatifsiz kılmak için daha fazla hizmet etti. Hizmetlerinin karşılığını da her kriz döneminde iktidarda tutunarak aldı.  Solun birleşememe nedeni her şeyin iyisini ben bilirim kibrinden mi? Kaynaklı. Yâ da sol birleşmek zorunda mı? Yıllardır süren sağ iktidarlar birleştikleri için iktidar olmuyorlar. Kendilerini iktidara taşıyan sınıf iktidarda olduğu için iktidarlar. İlkeleri var. Sermaye sınıfının çıkarlarını başa yazıp, içerde ve dışarıda yürütecekleri siyaseti beğeniye açıyorlar. Sermaye sınıfı da içlerinden daha fazla hizmet edecek olanı iktidara taşıyor. İktidar olan parti değil sınıfın kendisi yani. Sınıfın aracı olan siyasi parti yönetirken iktidardaki sınıfın daha fazla kar elde edebilmesi için uğraş gösteriyor. Siyaset uygularken kendilerini iktidara taşıyan sınıfın çıkarından başka hiç bir şeyi daha önemli görmezler. Sağ partilerin siyasetlerindeki Milliyetçiliği, dinciliği başka ideolojik söylemlerinin ortak noktası hizmet ettikleri sınıfa daha fazla hizmet için uygulamaya çalıştıkları yol haritalarıdır. AKP’de 19 yıllık iktidarında bunun dışında başka bir şey yapmadı. Hep kendisini alternatifsiz kılmak için daha fazla hizmet etti.  Hizmetlerinin karşılığını da her kriz döneminde iktidarda tutunarak aldı. AKP iktidarında hiçbir siyasi açılımının yanında yer almamış, demokrasi ve barış beklememiş, aynı masada bir bardak su içmemiş, temsil ettiği işçi sınıfı siyasetinin dışına çıkmamış Sosyalistleri, AKP’den kurtulmak için başka bir sermaye sınıfı iktidarına ikna için çalışmalar sürüyor. Sağ partilerin birçoğunun ismini bilmeyenler, Solu bölünmüşlükle suçluyor. Siyasette ekonomi kötüye gittikçe artan seçim beklentileri, muhalefetin bir öz güven ile sanki görevin kendisine geldiğinin farkındaymışçasına iktidara geldikten sonra neler yapacağını sıralaması, ittifakın içerisinde değil ama muhalefet bloğu içerisinde konumlanan HDP’nin kritik durumu, bütün sorunların çözüm yerinin seçimler olduğu algısının oluşmasına neden oluyor. Bu durumun içerisine çekilmek istenen sosyalistlere sorulan sorularda hep seçimler üzerinden oluyor. Cumhurbaşkanlığı seçimi ikinci tura kalırsa ne yapacaksınız? Kendi adayınız olacak mı? Muhalefetin adayını destekleyecekseniz aday belirlenirken masada olup ilkeler konusunda masada olmak için neler yapacaksınız? Bu ve benzer soruları son olarak soran Selahattin Demirtaş oldu. Emekçiler açısından tarihsel fırsat olarak bu seçimleri işaret etmiş ve Sola bir mesaj iletmiş. Sosyalistler ittifakını sadece seçimlere göre belirlerse çıkacak sonuç yine kurulup ve dağılan bir ittifak olur. AKP’nin yarattığı tahribat yeni gelecek iktidarın düzeltebileceği türden olmayacak. Ya da böyle bir niyeti olan iktidar olmayacak. Emekçilerin tarihsel fırsatı kapitalistlerin Dünya’da ve Türkiye’de yönetme becerisinin asgariye indiğidir. Olası iktidar değişikliğinde konum almak elbette önemli olacak. Ancak meclisteki sandalye sayısına ve görev dağılımına göre ittifak oluşturmak solun işi olursa en iddialı çıkışı yeni denklemde ana muhalefet olacağız iddiası olur. Ana muhalefetin parlamenter sisteme geçilse dahil iktidarın yönetimine müdahalesi uyarı niteliğinde olacağı düşünülürse yalnızca seçim hesaplı bir araya gelişlerin getireceği uç noktaya varılmış olunur. İşçi sınıfını bekleyen iktidar uğrağını kaçırmak bir sınıfa ihanettir. Milleti açlığını sonlandıracak olan Sosyalistlerin seçimlerde sermaye ittifakını desteklemesi değil, işçi sınıfının iktidarını kurmasıdır. Muhalefete rıza göstermek için değil iktidara gelebilmek için ittifak arayışları sosyalistler için sürüyor.