Yoksulluk arttıkça çocukların eğitim ile ilişiği kesilip, işyerleri ile bağlantısı kuruluyor. Çocuk işçiliğinin yasaklanması gerekirken, göçmen sorununda olduğu gibi sorun yüzeysel bir şekilde ele alınıyor, sosyal duyarlılık oluşturmak dışında bir siyaset üretilmiyor.TÜİK’in çocuk yoksulluğu araştırmasın da 9,4 milyon çocuk yoksulluk sınırında bulunmakta. Diş macunu çocuklar için lüks olmuş. “Yoksulluk veya sosyal dışlanma riski altında olan çocukların oranını, TÜİK ilk kez bu yıl hesapladı. Türkiye’nin nüfusunun tamamının yüzde 32.6’sının yoksulluk riski altında olduğu ortaya çıktı. Risk altında olanların yüzde 42.7’sini oluşturan 9.4 milyonu, 0-17 yaş arası çocuklardan oluşuyor. Bu veriler bize; Türkiye’de yaşayan 9.4 milyon çocuk yani neredeyse her 2 çocuktan birinin çok ciddi yoksulluk çekip, sosyal dışlanma riski altında olduğunu gösterdi.” Yoksulluk arttıkça çocukların eğitim ile ilişiği kesilip, işyerleri ile bağlantısı kuruluyor. Çocuk işçiliğinin yasaklanması gerekirken, göçmen sorununda olduğu gibi sorun yüzeysel bir şekilde ele alınıyor, sosyal duyarlılık oluşturmak dışında bir siyaset üretilmiyor. İSİG’in 2022 raporunda 64 çocuk çalışırken iş cinayetlerinde yaşamını yitirmiş. Çocuklar da göçmenler gibi ucuz iş gücü ihtiyacını karşılıyor. Göçmenleri sınır dışı ederken çocukları nereye göndereceğiz?
Göçmen politikası ile çocuk işçiliğinin ortak yönleri
Hükümetin göçmen politikası sermayenin ucuz iş gücü ihtiyacını karşıladığı sürece başka bir konu önemsenmeyecek. Siyasi İslamcılık ile Milliyetçilik iç içe geçmiş durumdayken önemsenecek olan sermaye sınıfının kârlılığı olacak.
Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ikinci tura kalmasından sonra en çok tartışılan konu göçmenlerin gönderilmesi oldu. Kısaca göçün temel nedenlerine değinmek istiyorum. Tarihsel ve güncel olarak bakıldığında iki temel başlık göçe mecbur bırakıyor. Savaşlar ve ekonomi iki önemli nedenken, siyasi nedenler ile mülteci durumuna düşen insan sayısı da azımsanmayacak durumda.
Türkiye’de milyonları bulan göçmenliğin nedeni ise Ortadoğu’da yıllardır devam eden savaşlar. 2000’li yılların başlarında emperyalist başat aktör ABD başta olmak üzere diğer emperyalist ülkelerin Afganistan’ı işgal etmesiyle başlayan, sonrasında ise Irak’ın işgaliyle devam eden ve en sonunda Suriye’deki yönetime karşı desteklenen silahlı gruplar ile çıkartılan iç savaş, milyonlarca göçmenin ilk ve en yakın durağı hâline getirdi ülkemizi.
Emperyalist ülkeler ile işbirliğimizin somut başlangıcı sayılabilecek tarih ABD’nin Kore’yi işgali için gönderdiğimiz askerler ile kendimizi ispat edip NATO üyeliğimizin hakkını vermiş olmamız ile başlayan tarihsel süreç, bu heves ve ısrar ile devam etti. Hatırlayalım Irak işgali sırasında AKP hükümetinin meclise getirdiği asker gönderme tezkeresi halkın toplumsal tepkisi sonucu reddedilmişti.
Evet, seçimlerde beklenmeyen oranda artan milliyetçilik, besin kaynağını terör ve göçmenler üzerinden aldı. Cumhur İttifakının Kürt siyasi hareketine yönelttiği suçlamaların tarihsel bir arka planı ve geçmişte aynı masada buluşması seçmenlerce çokta irdelenmedi. Yine Cumhur İttifakı göçmenlerin geri gönderilmesi konusunda sessizliği tercih ederken Çavuşoğlu’nun geçenlerde yaptığı bir açıklamada göçmenlerin bir kısmının işgücünün parçası olduğu söylemi önemli bir nokta.
Sermaye sınıfı kendi çıkarları ile en bağdaşık siyasi İslamcı AKP’ye hükümet yetkisini yine veriyor. Karşılığını ise geçmişte fazlasıyla aldı. Kamunun elindeki sektörlerin özelleştirilmesinden tutun da ucuz iş gücü yaratmasındaki meziyeti, sendikalaşma oranında darbe dönemlerine neredeyse eşdeğer oranların ortaya çıkması, hükümetin başarı hanesine yazıyor.
Hükümetin göçmen politikası sermayenin ucuz iş gücü ihtiyacını karşıladığı sürece başka bir konu önemsenmeyecek. Siyasi İslamcılık ile Milliyetçilik iç içe geçmiş durumdayken önemsenecek olan sermaye sınıfının kârlılığı olacak. Muhalefet cephesinde göçmenlerin gönderileceği propagandasının tutma ihtimali de bu anlamda imkânsız. Seçimlerde sermaye sınıfının çıkarlarını karşısına alacak bir ittifak bulunmuyor.