- Muhalefet bilimsel olarak yapılmalıdır.
- Muhalefet örgütsel olarak yapılmalıdır.
- Muhalefet sonuç alıcı olmalıdır.
- Muhalefet inandırıcı olmalıdır.
- Muhalefet nihai olarak yeni bir iktidar için yapılmalıdır.
Bu çerçevede;
Bütün alanlarda söylenegelen sözlerin (siz bunu eleştiri olarak okuyun) hükümsüzlüğü sadece iktidarı tahkim etmiyor aynı zamanda muhalefetin yönetebilirlik iddiasını ortadan kaldırıyor. Muhalefetin bütün kurum, örgüt ve bireylerinin aynı sözler ve hareket tarzları ile devam etmesi sadece mevcut sistemi güçlendirecektir. Bundan vazgeçilmelidir.
Tek aktörün kurumsal eleştiri ve çözüm yerine kendi içini siyasal alana dökmesi muhalefet değildir. Muhalefet, örgütlü ve çözüm sunan eleştiri demetidir ve kendini sabitlemeyi değil alternatif olmayı önceler. Ülkenin herhangi bir sorununa ya da iktidarın herhangi bir söz ve eylemine karşı ayrı ayrı hızlı tepkiler vermek bir muhalefet etme şekli değildir.
Ülkenin en sağlam eleştiri cümlelerini kurmak, manşetlere çıkmak çözüm değildir tam tersine kurumsal olanı yok eden bir niteliği içerir. Kişisel eleştiri iktidarların en arzu ettiği yöntemdir. Çünkü biriken sözü açığa çıkarır ama asla siyasal bir harekete yol açmaz.
Muhalefet kişisel eleştiriyi terk edip az söz, sağlam kurumsal eleştiriyi tek bir özneymişçesine söylediği anda değişim mümkün olur. Diğer türlü parlayan ve sönen muhalefet yıldızlarına tanıklık etmiş oluruz ve 16 yılda sayısız örneğine tanıklık ettik.
Somutlarsak sabah erken kalkan danışmanın yaşanan soruna ilişkin hızlıca hazırlayıp sunduğu soru/araştırma önergeleri ya da basın açıklamaları bir muhalefet yapma etkinliği değildir. Hazırlayan için bir halkla ilişkiler faaliyetidir. Bütün sorumluluğu danışmana yükleyip kişisel PR peşinde mücadele etmenin kurumsal, siyasal ve de toplumsal bir getirisi yoktur.
Yapılacak her bir eylem, verilecek her bir cevap, hazırlanacak her bir araştırma/soru önergeleri kurumsal bir aklın süzgecinden geçirilmelidir. Olayın bütün ayrıntıları anlaşılmadan, çözüm önerileri ile taçlandırılmadan ezbere yapılan muhalefet muhalefet değildir.
Sokakta karşılığı olmayacak, halka dokunmayacak ve salt gazete haberlerinden yola çıkılarak üretilmiş bir metnin hiçbir faydası olmamıştır, olmayacaktır.
O nedenle;
- Muhalefetin yeni bir sistem ve anayasa önerisi olmalıdır.
- Toplumsal ve siyasal muhalefeti birleştirme çabası olmalıdır.
- Kurumsal bir eleştiri/denetim/üretim mekanizması olmalıdır.
- Güçlü örgütsel çıkışlarla alternatif sunacak metinler üretilmeli ve tartışmaya sokulmalıdır.
- •Sokaktan ve halktan beslenen, sürekli bir biçimde yaşam alanlarında üretilen bir muhalefet anlayışı yaşama geçirilmelidir.